کتاب گزارش به نازادگان
کتاب گزارش به نازادگان مجموعه شعری از سید علی صالحی می باشد. سید علی صالحی در ابتدای این مجموعه این گونه می نویسد:
«حال امروز بعد از سی سال گزارش به نازادگان زنده است هنوز. اشتباه نکرده بودم در باب قبول و زایش چنین عنوانی: برای نازادگانی سروده بودم که امروز و هنوز مخاطب شعر من اند. چکامۀ تلخ عاشقانه ای است که با امید بسته می شود به انتها. باشد که هست، هول نباشد، هراس نباشد، تنها عشق، آدمی، آزادی، امید، و باز هم امید …! نثار شما و برای شما مردم شریف همین روزگار!»
سید علی صالحی می نویسد:
شعر بلند گزارش به نازادگان را تنها برای خودم سروده بودم. چنان که پیشتر و بعد از آن، هم شعرهایی داشته و دارم که امانت دار دردهای خود من اند. این داشته نیز به تردید از خلوت من گریخت و نام یافت. شبی، شبی سرانجام، شبی از همان شب های پاییزی، دیدم اتفاقی دارد پاورچین پاورچین پیش می آید. آوایی مرموز و حضوری کامل، به عادت دیرسال، بیدار بودم به آن موسم تاریک … که بی گاه، تو گویی آوازم داد: گزارش به نازدگان!
قسمتی از اشعار گزارش به نازادگان
چرا به یاد نمی آورم؟!
من دیدم آن سواران دقایق تقدیر
چگونه از طاقخواب آسمان عبورم دادند
اما نه دریا و نه طره های باد
هیچ خبر از خواب های تو نیاوردند.
چرا به یاد نمی آورم؟!
مگر اینجا کجاوۀ دیوارها
معماری مرگ را
به کدام آسمان بی ثریا سپرده است
چنین که بر مزار ستاره از کفن های من،
بیرق به بلندای باران گرفته ای؟!
دریغا دیگر…، من از رویای آبی آن سال ها،
چیزی به یاد نمی آورم.
مرا از به یاد آوردن آسمان و ترانه ترسانده اند.
چرا به یاد نمی آورم؟!
ستاره و ارغوان را دوست می داشتم
شکوفه و سیگار و خیابان را دوست می داشتم
گردهمایی کلمات کودکانه را دوست می داشتم
و نامه ها، نشانی ها … راه ها.
غروب های هر پنجشنبه را دوست می داشتم
آواز و انار و آهو را دوست می داشتم
من نمی دانم،
من همه چیز را دوست می داشتم…
نوشته شده توسط : فروشگاه کتاب ایران
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.