کتاب روی ماه خداوند را ببوس
درونمايه رمان روی ماه خداوند را ببوس از نوع اعتقادی و مبتنی بر جدل است. نويسنده در اين رمان افكار دينی ، معرفت شناسی، جامعه شناسی و… خود را با زبان شخصيت های داستان بيان مي كند كه بر پايه سه محور اساسی بنيان نهاده است :
- شك
- عدم قطعيت
- تنهايی
شك خود به تنهایی يكی از دغدغه های فكری انسان مدرن بوده و است. شكی كه مورد نظر نويسنده است از نوع شك های اوليه بشر، يعنی جهلی كه بی خدایی را هم شامل می شد ، می باشد و در بهترين مرحله خود ، مدت ها بعد از آن- عقل گرایی و دور شدن از معنويت- را. عدم قطعيت نیز يكی از ويژگی های مهم انسان پست مدرن است. انسانی كه- نسبی بودن- بخش مهم باور او را تشكيل می دهد و در آخر تنهايی كه امروز مهمترين حس مشترك مردم دنيا و در واقع همه گير (اپيدمی) است. فروشگاه کتاب ایران مطالعه این کتاب ارزشمند را به شما پیشنهاد می کند.
قسمتی از کتاب روی ماه خداوند را ببوس :
ساعت چهار بعدازظهر است. چند ساعت است برای پیدا کردن داروهای مادرم توی کوچه های ناصرخسرو پرسه می زنم. اینجا پر از قاچاق چیانی است که هر داروی نایابی را توی انبارهای تاریک پنهان کرده اند.
چند دقیقه بعد توی خیابانی هستم که به خانه ی علیرضا می رسد. توی راه به این فکر می کنم که هم سوال سایه را از او بکنم و هم موضوعی را که زیر شیر آب به آن فکر می کردم. البته من همیشه از علی سوال می کنم. به خصوص سوال هایی که یا جواب ندارند و یا پاسخ شان دشوار است. اغلب هم از پاسخ هاش قانع نمی شوم اما گاهی در جواب سوال هام چیزی می گوید که بی اندازه لذت می برم.
ساعت نه صبح است که دکتر میر نصیر را با وقت قبلی ملاقات می کنم. نشانی اش را در دادگستری و از روی تکه کاغذی که وقت خودکشی در جیب پارسا بوده، یادداشت کرده ام. مطب دکتر میر نصیر در طبقه ی هفتم یک برج بیست و یک طبقه است. با این که حدود هجده ماه قبل و فقط برای یک بار پارسا را دیده است اما بر خلاف بازپرس فیضی خیلی خوب او را به خاطر می آورد.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.