معرفی کتاب دلایل عشق :
موضوعاتی که کتاب دلایل عشق به آنها اختصاص یافته با تمشیت عادی زندگی سروکار دارد. این موضوعات به نحوی به پرسشی مربوط می شود که هم نهایی و هم ابتدایی است: شخص چگونه باید زندگی کند؟ ناگفته پیداست که این پرسشی نیست که فقط حائز اهمیتی نظری یا انتزاعی باشد. این پرسش به نحو انضمامی و به طریقی بسیار شخصی برای ما مهم است. پاسخ ما به این پرسش مستقیماً و به طرزی نافذ بر نحوۀ سلوک ما – یا دست کم بر چگونگی قصد ما برای این کار – تأثیر می گذارد. شاید حتی از این هم مهمتر، این پرسش بر نحوۀ تجربۀ زندگی هامان تأثیرگذار باشد.
وقتی درصدد فهم جهان طبیعت برمی آییم، این کار را دست کم تاحدی به این امید انجام می دهیم که این فهمْ زندگی آسوده تر در جهان را برای ما میسر کند. به همان میزان که محیط اطرا فمان را می شناسیم، بیشتر در جهان احساس راحتی می کنیم. از سوی دیگر، در تلا ش هامان برای حل پرسش های معطوف به چگونه زیستن، آنچه بدان امید داریم خرسندی عمیق تر از راحت بودن با خودمان است.
بررسی فلسفی هنری فرانکفورت در کتاب دلایل عشق چالش‌برانگیز و تاثیر گذار است. مهمتر از همه، پرسش‌هایی بنیادین است که مطرح می شوند ، نه فقط برای فیلسوفان حرفه‌ای بلکه برای همه‌ی کسانی که دل‌مشغول پرسش‌هایی هستند از جمله:
- چه چیزی در زندگی اهمیتی اصیل دارد؟
- میان عقل و عشق چه نسبتی هست؟
- چگونه باید زیست؟
در مقدمه کتاب دلایل عشق می خوانیم :
فکورترین انسانها اعتقاد داشته اند که انسان بودن انسان به فکر است و انسان هرچه زندگی را بیشتر به فکر کردن بگذراند بهرۀ بیشتری از انسان بودن دارد و هرچه کمتر و کمتر به این فعالیت شریف مشغول باشد به دیگر همجنسان خود – که همان حیوانات عزیز باشند – نزدیک و نزدیکتر میشود. این اعتقاد، اگر حقیقت محض هم نباشد، دور از حقیقت نیست.
اما واقعاً از میان حیوانات فقط انسان میتواند فکر کند؟
پاسخ مثبت دادن به این پرسش هم جهالت میخواهد هم جسارت؛ و نویسنده از اولی هرچه بخواهيد دارد، از دومی نه. پدیده ای به اسم «فکر کردن»، و چیزی به اسم «فکر »، پیچیده تر از آن (شده) است که بتوان به سادگی حکمی درباره اش صادر کرد. این طور که پیداست، حتی فعالیتی که بیش از هر فعالیت دیگری انسان را از هم جنسانش متمایز میکند وجوهی حیوانی هم دارد؛ فکر کردن فقط حاصل جنبه های اختصاصی انسان نیست، بلکه وابسته به جنبه های مشترک او با سایر حیوانات نیز هست. حداکثر چیزی که عجالتاً میتوان جسارت کرد و گفت این است که برخی از گونه های فکر کردن اختصاص به انسان دارند و سایر حیوانات را به حريمشان راهی نیست.
ولی کدام گونه های فکر کردن اختصاص به انسان دارند؟ شاید «فلسفه» اولین گونه ای باشد که به ذهن برسد … فلسفه: انتزاعی ترین شیوۀ فکر کردن و لابد از همین رو خالص ترین و غیرحیوانی ترین شیوه. و حال آيا واقعاً شیوۀ یکسانی وجود دارد که آن را، و فقط آن را، باید «فلسفه » نامید؟
در پایان
باری، انسان فکر میکند و به همه چيز هم فکر می کند – حتی اگر در این کار از پس همه چيز برنیاید و در نهايت به این نتیجه برسد که برخی چیزها اساساً خارج از قلمرو فکر او هستند. انسان به این هم فکر میکند که زندگی اش – حتی زندگی فکورترین انسان – صرفاً به فکر کردن نمی گذرد و نمی تواند هم بگذرد، و زندگی اش خیلی بیش از آنچه تصور می کرده شبیه زندگی همجنسان عزیز است؛ و صد البته که انسان بودن او، و فرقش با آنها، از جمله به همین هم هست که این شباهت را نیز تشخیص می دهد.
انسان به همه چيز فکر میکند و زندگی انسان و جنبه ها و حیطه های مختلف این زندگی – از جمله حیوانی ترین شان – از چیزهایی است که انسان مدام درباره اش فکر کرده است. و مگر نباید چنین باشد؟
فهرست کتاب دلایل عشق :
- پرسش : « چگونه باید زندگی کنیم؟ »
- در باب عشق و دلایل آن
- خود عزیز
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.